Morning blues

Ik haat het om zo wakker te worden. Depri, en ik heb ook nog eens hoofdpijn. Het was gisteravond te gezellig en de bubbels waren te lekker.

Voor de zoveelste keer geef ik mezelf op m’n kop: had ik dat nou niet anders kunnen doen? Ik weet toch hoe het gaat de volgende ochtend? Ik ben zo ontzettend hardleers.

Ik hijs mezelf uit bed en sleep me naar mijn Nespresso-apparaat. Dat zal vast helpen. Als een zombie zit ik in mijn stoel en na m’n derde beker kom ik langzaam tot leven.

Mijn laptop zet ik aan, kijk in mijn agenda, en check mijn mails. De hoofdpijn groeit met elke mail die ik open maak, en als ik alles gelezen heb, klap ik volkomen depri mijn laptop weer dicht.

Ik trek dit niet… Zoveel te doen, zoveel werk, zoveel… zoveel… zoveel….

Ik voel me overweldigd en kan wel janken. Ik schenk nog een kop koffie in en bedenk wat ik zal doen. Huilen? Nee, geen zin in. In mijn dagboek schrijven? Hmm, ook geen zin in. Wandelen? Nee, dan moet ik me eerst aankleden, en ook daar heb ik geen zin in.

Hoe ben ik hier beland? Ik kan me bijna niet meer herinneren dat mijn leven luchtig en ontspannen was. Het lijkt wel of er altijd enorme actielijsten voor mij gemaakt worden, en dat ze vooral in de ochtend het hardst binnenkomen. En ik weet niet wie die actielijsten schrijft, maar er staat per definitie altijd te veel op, zodat het al bij voorbaat een hopeloze zaak is.

Ik ben dit zo ontzettend zat! Ik wil blij opstaan, ik wil zin hebben in de dag, ik wil ruimte in mijn agenda zodat er ook nog tijd overblijft voor iets leuks, maar het wil maar niet lukken. Komt er ooit een einde aan?

Ik eindig op de koffie bij mijn zus. Ik geef lucht aan mijn gevoel, moet uiteindelijk toch huilen, maar het lucht op. Ik ben blij dat ze me aan wil horen en zegt dat ze snapt hoe ik me voel.

Is er iets opgelost? Nee. Is mijn agenda nu leger? Nee. Maar ik ben wel weer in het hier en nu. Mijn emoties zijn gelucht, en ik doe hier en nu, vandaag dus, wat nodig is. Niet te veel, maar wat ik kan. En ondertussen weet ik dat ik hier wel uitkom, ik ga het echt anders doen.

En die hoofdpijn? Die onderdruk ik met een paracetamol en het voornemen dat ik vanavond aan de thee ga.